زندگی من احمد

سلامخیلی وقته میبینم زندگی داره رو تند میگذره و تا چشم بهم میزنی میبینی سالها دارن میگذرن و ما هممثل همیشه غرق خوشی زندگی و کی و کجا بشه که نوبت ما هم برســـــه که ببرن سینه قبرستــونبخوابونن و خداحافظ...در هر صورت 19 آذر امسال هم یک سال به عمرمون اضافه شد و حالا شدم 34 ساله!بابت همه اتفاقای زندگیم خدارو شکر میکنم و ازش ممنونم که نعمت های زیادی بهم داده.جشن های کوچولو تو خونه و سرکار فقط برای اینکه لحظاتی رو به خوشی بگذرونیم هست و دیگه توسن و سال ما مثل یه خاطره میشه!تو فکر تغییر موتور نبودم ولی شرایطی پیش بود که امروز رفتم قسطی قولنامه نوشتم و هفته بعد میرمتحویلش میگیرم. موتور الانم و به بچه خواهر همسرم فروختم.قسطش یکم زیاد هست و خانمم میگه تو نمیزاری اب خوش از گلوی ما پایین برهاز همون اول زندگی مون تو برنامه مون بود که اصفهان و شیراز بریم ولی همیشه میگفتیم بهار بریم اماقسمت شد اخر این هفته با بچه خواهرم برای چند روزی بریم مسافرت.کار خیلیییی خسته کننده و فرسایش شده چون خیلیی حجمش بالاس و همه اش ادم فکر میکنه هـــرچی کار می کنه بازم مونده و نیمه کاره ولش میکنیم میایم خونه.دیشب انگلیس با اینکه حقش نبود ولی به فرانسه باخت و متاسفانه نتونست بره جزو چهارتا تیم و حالادیگه جام جهانی برام حسی نداره.مهرسا کوچولو هم در استانه یک سالگی اش هست.واسه خودش فیلمی شده و میریم سرکار دلمون براش تنگ میشه. زندگی من احمد...